تأثیر باکتری های افزاینده رشد و تلفیق کودهای شیمیایی و آلی بر عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت هیبرید سینگل کراس ۷۰۴

به منظور بررسی تأثیر سیستم های مختلف تغذیه ای بر عملکرد دانه و اجزاء عملکرد ذرت هیبرید سینگل کراس 704 در سطوح کود زیستی، آزمایشی طی سال 1389 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل پنج سیستم تغذیه ای: a1 (هشت تن در هکتار کود آلی)، a2 (شش تن در هکتار کود آلی و 46 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص)، a3 (چهار تن در هکتار کود آلی و 92 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص)، a4 (دو تن در هکتار کود آلی و 138 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) و a5 (184 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) و کود زیستی (باکتری های تثبیت کننده نیتروژن شامل ازتوباکتر و آزوسپیریلوم) در دو سطح شامل: b1 (با تلقیح) و b2 (بدون تلقیح) بود. نتایج نشان داد که عملکرد دانه و شاخص برداشت در سیستم تغذیه تلفیقی a3 به ترتیب برابر 10 تن در هکتار و 72/46 درصد بود. در بذور تلقیح شده (b1) عملکرد دانه و اجزاء عملکرد نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود، به طوری که عملکرد دانه و وزن هزار دانه در تیمار تلقیح شده به ترتیب برابر 7/9 تن در هکتار و 4/205 گرم بود. با توجه به نتایج به دست آمده عملکرد دانه ذرت در ترکیب کود زیستی و سیستم تغذیه تلفیقی a3 از کود آلی و شیمیایی (56/10 تن در هکتار) نسبت به زمانی که به تنهایی استفاده می شود بهتر می باشد.